Проблемите ретко доаѓаат сами. Заразни болести обично се појавуваат по разорни земјотреси, како што е неодамнешниот во Мароко, или тешки поплави како на Балканот или сега во Либија, објави Дојче Веле (DW).
Добиј ги најважните вести, бесплатно на Viber
И тоа не се само природни катастрофи, туку и војни и бегалци – тие исто така може да доведат до епидемии.
По поплавите во Пакистан минатата година, повторно се појавија старите болести, тифус и колера. Епидемии на колера се забележани во воените зони на Либан, Сирија и Украина, јави ДВ.
Зошто се јавуваат болести?
Нередовното снабдување со чиста вода често доведува до колера и тифус. Хепатитисот е фаворизиран од лошите хигиенски услови.
Корона, грип и други респираторни вируси се шират побрзо поради евакуацијата на луѓето, кои потоа често се во колективно сместување. Многумина се импровизирани – спортски сали, шатори, контејнери…
Маларијата и Денга треската – познати како „треска што крши коски“ – ги пренесуваат комарците, а нивното размножување е олеснето со поплави.
Прогнозите се речиси невозможни
Лекарите велат дека е тешко да се предвиди кога природна или воена катастрофа ќе биде проследена со заразни болести. „Многу зависи од условите“, вели Парниан Парванта, доктор кој е заменик-шеф на Лекари без граници во Германија.
„На пример, во североисточниот дел на Сирија, медицинската нега и хигиенските услови беа лоши дури и пред земјотресот. Луѓето беа посилно погодени од земјотресот“, вели Парванта за смртоносниот земјотрес што ги погоди Турција и Сирија на почетокот на годината.
Прашање е, велат експертите, колку ќе трае инфраструктурата во регионот. И пред се, колку брзо пристигнува помошта.
Водата е клучна
Според Парванта, најважно е да се добие чиста вода за пиење. „Тоа е клучот“, вели таа. Експертите наведуваат и пристап до санитарни јазли, безбедно отстранување на отпадната вода, снабдување со сапун, средства за дезинфекција и лекови. Важно е и формирањето на мобилни клиники на терен.
Не само заразните болести
Кризите водат не само до епидемии, туку и до влошување на состојбата на пациентите со вообичаени болести, како што се дијабетес или белодробни заболувања. Честопати им е тешко да пристапат до медицинска нега, наведува ДВ.
Програмите за масовно вакцинирање, на пример против сипаници или детска парализа, обично се прекинуваат во време на војна или криза. „Во местата каде што има многу бегалци, постои зголемен ризик од ширење на сипаници“, предупредува Парванта.
