Во фудбалската јавност одекна тажна вест за прераната загуба на фудбалерот на Синиша Михајловиќ, кој се упокои на 53-годишна возраст по долга борба со опасна болест.
Синиша Михајловиќ е роден на 20 февруари 1969 година во Вуковар. Уште од мали нозе знаел дека фудбалот е неговиот повик во животот и бил еден од најдобрите во оваа професија.
Љубовта меѓу нив брзо се разгоре и беше крунисана со граѓански брак во 1996 година во Рим, а во 2005 година се венчаа во манастирот во Сремски Карловци.
Фудбалската кариера ја започна во Борово во 1986 година, а во овој клуб остана цели две сезони. Во 1988 година го направи првиот голем трансфер во кариерата кога потпиша за Војводина од Нови Сад.
Тој одигра феноменално за „старата дама“ под водство на Љупко Петровиќ и постигна 19 гола на 73 натпревари. Уште тогаш до израз дојде неговиот топовски удар и одличната техника на изведување слободни удари, за кои засекогаш ќе се смета за еден од најдобрите на сите времиња.
Во Војводина Миха за прв пат настапи на европска сцена.
Тој играше во Купот на европските шампиони против Хонвед, а неговиот контроверзен ракометен гол на овој натпревар, на асистенција на Милош Шестиќ, засекогаш ќе остане запаметен.
На 10 декември 1990 година, тој направи најважен потег во кариерата. Љупко Петровиќ, со кој Михајловиќ соработуваше и во Војводина, го донесе во Црвена звезда, со која само шест месеци подоцна стана европски првак.
Црвена звезда ја започна европската авантура без Синиша, но се покажа дека со неговото внесување го сврте и последниот шраф на машината и тргна кон освојување на трофејот во Купот на европските шампиони.
Михајловиќ одигра клучна улога во двомечот во кој Црвена звезда го елиминира Баерн и се пласираше во финалето.
Тој постигна спектакуларен гол од слободен удар во Белград за 1:0, а потоа во 90. минута се случи фамозното „Михајловиќ во средината“ и автоголот на Аугенталер кој засекогаш ќе остане запишан со златни букви во историјата на српсскиот фудбал.
Во Звезда остана до 1992 година, а на 8 декември стана светски првак со неа во Токио, кога црвено-белите го совладаа Чилеанецот Коло Коло со 3:0. После тоа, дојде време за заминување во странство.
Се пресели во Италија каде настапува до крајот на својата исклучително богата кариера. Од 1992 до 1994 година играше за Рома. На 54 натпревари постигна еден гол.
Како што одминуваше времето, фудбалот се менуваше, а Михајловиќ преземаше се поодбранбена улога. Во него Сампдорија виде клучно засилување во 1994 година, а Михајловиќ во клубот од Џенова остана до 1998 година.
Тој одигра 110 натпревари и постигна 12 гола. Тој имаше одлична соработка со тренерот Свен Горан Ериксен и со Владимир Југовиќ, соиграч од Црвена звезда, со кој една година ја делеше соблекувалната во Војводина.
Првиот натпревар за Сампдорија го одигра во Купот на Италија против Милан. На тој меч беше забележан Михајловиќ. Прво постигна гол од слободен удар за 1:0, а откако Милан израмни, се отиде на пенали каде ја погоди гредата со која Милан го освои националниот куп.
Михајловиќ зад себе ги остави сопругата Аријана и петте деца, кои беа центарот на неговиот живот и неговата најголема поддршка во тешките денови кои следеа откако дозна дека има леу-кемија.
По освојувањето на европските и светските клупски титули со Црвена звезда, Синиша Михајловиќ се пресели во Италија, каде ја запозна љубовта на својот живот, Аријана Рапакони, позната италијанска водителка.
Љубовта меѓу нив брзо се разгоре и беше крунисана со граѓански брак во 1996 година во Рим, а во 2005 година се венчаа во манастирот во Сремски Карловци.
По тој повод, младиот пар направил фантастичен гест, бидејќи на поканите за свадбата напишале дека не сакаат подароци, но доколку некој има намера да им подари нешто, може да го претвори во донација која би отишла во Домот за запуштени децата во Карловци.
На Синиша и на Аријана им се родиле пет деца. Ќерките Викторија и Вирџинија, како и синовите Мирослав, Душан и Николас.
Синиша Михајловиќ подоцна го признал својот вонбрачен син Марко, но тоа ни најмалку не ја нарушило неговата брачна заедница со Аријана со која до последен момент го поминал животот во хармоничен брак.
Минатата година Синиша стана и дедо, бидејќи неговата ќерка Вирџинија му ја подари внуката Виоланте Вољако, која беше првата радост на дедо и уште една причина да истрае во борбата со боле-ста во која, за жал, немаше шанси.
Инстаграм профилот на Аријана е полн со слики од неа и од Синиша, и на многу од нив се со љубовни пораки за својот сопруг. На една од последндните слики со Михајловиќ, таа напишала:
Ова е како кога ќе дојдете дома, и ќе ги ставите клучевите на влезот и ќе се насмеете затоа што знаете дека сте безбедни“.
Пронајдете не на следниве мрежи:
