„Тој беше опкружен со војници со максимална опрема, комуникации – армијата беше како Ферари, а цивилните власти како камшик“. Во таа разлика, Шеј ги гледа причините за различните нивоа на напредок во различни полиња на повоена БиХ.
„Лекцијата е дека сигурно е многу важно да се направи воена стабилизација, но ако не сториш доволно за да воспоставиш цивилни структури, ќе изгубиш важен момент.
„Тоа е таканаречениот златен час, кога населението има верба во она што го правите и сака да работи со вас.
Кога Шеј се врати во Сараево неколку години подоцна, американскиот дипломат во службата на ООН, Жак Клајн, му укажа дека нема една важна карактеристика на модерниот живот во градот – синџир хамбургери и брза храна.
„Мекдоналдс постоеше низ СССР под Горбачов, тој преживеа дури и во комунизмот – но во бирократијата, корупцијата на Босна и Херцеговина, дури и Мекдоналдс не можеше да успее.
„Ако не можете да се борите против корупцијата, преголемата администрација, никогаш нема да го привлечете нивото на инвестиции што ви требаат за да ги задржите луѓето – постоеше голем контраст помеѓу отсуството на Мекдоналдс и долгите редици пред амбасадата на САД, бидејќи луѓето се обидуваа да добијат визи и да ја напуштат БиХ. вели Шеј.
Британскиот дипломат, кој беше портпарол на НАТО од 1993 до 2000 година, и стана препознатлив за балканската јавност за време на бомбардирањето на Југославија од страна на НАТО, вели дека овие примери може да се искористат за да се заклучи што недостасуваше на мировната операција.
„НАТО заврши одлична воена работа, не се сомневам во тоа.
„Но, ако не создадеме канцеларија за Карл Билд и хамбургер за Жак Клајн, јасно е дека ќе бидеме во истата ситуација како во БиХ 25 години подоцна“, заклучува Шеј.
Пронајдете не на следниве мрежи:
