Антонија Билиќ (17), матурантка од Кричак, во вторникот на 7 јуни 2011 година околу 08:30 часот излегла од семејниот дом кај Дрниш и повеќе не се вратила.
Нејзиното исчезнување предизвика најголема потрага по исчезнато лице во Хрватска, при што беше исушено и езеро. Драган Паравиња е осуден за свирепо убиство на матурант и тоа дури по третиот обид.
Паравиња доби 35 години за тешкото убиство на Антонија Билиќ, 4,5 години за обид за силување во Омиш и уште 2 години и 10 месеци за обид за силување.
Убиството на несреќното девојче се случи во јуни 2011 година, а оттогаш се одржуваат две судења на Драган Паравиња. И за двајцата беше осуден на 40 години затвор, но казните беа укинати.
Првиот беше откажан од Врховниот суд и случајот беше вратен на ново судење кога беа пронајдени посмртните останки на девојчето. Второто решение го укина, наведувајќи дека при новата постапка треба да се преиспитаат сите докази и да се проценат дали е евентуално малку поинаква квалификација.
Во текот на сите три судски постапки Драган Паравиња тврдеше дека не ја прифатил несреќната девојка во камионот. Тој рече дека трагите од нејзината ДНК пронајдени во кабината на возилото биле подметнати. Дури при првото испрашување по апсењето во Бања Лука призна дека ја убил, но не и дека се обидел да ја силува и тоа признание доведе до пресудата.
Антонија Билиќ последен пат е видена на 7 јуни 2011 година на мостот Чикол каде што автостопирала во правец на Сплит.
Последниот сигнал од нејзиниот мобилен телефон бил снимен тој ден во 15 часот и 40 минути во близина на одморалиштето Модруш кај Огулин. Се верува дека тогаш ја зел Драган Паравиња.
Полицијата неколку месеци без резултати трагаше по исчезнатото девојче, исушено е дури и езеро.
Телото на несреќното девојче било пронајдено на 28 ноември 2012 година на паркингот покрај државниот пат во селото Модруш кај Јосипдол во Карловачка жупанија, недалеку од местото каде последен пат бил лоциран сигналот од нејзиниот мобилен телефон. Полицијата веќе двапати претходно го пребарала ова место.
Главниот доказ против Паравиња беа снимките од надзорните камери на кои се гледаат неговите движења на денот на злосторството на 3 јуни 2011 година, потоа ДНК трагите на жртвата во неговиот камион, како и неговото признание од полицијата во Бања Лука, каде што беше уапсен. на 26.06.2011 г.
„Погледнете ја Антонија Билиќ десет дена пред нејзиното исчезнување и погледнете го списокот со она што останало од неа: две коски додека останатите се растргнати од диви ѕверови. Што остана од ваква девојка која се очекуваше да биде сопруга и мајка и за доброто и гордоста на целата општествена заедница“, се обрати пред судскиот совет во завршниот говор адвокатот Винко Љубичиќ, претставник на семејството Билиќ.
Љубичиќ во потресниот завршен говор повтори дека третото судење е непотребно и само дополнително ја продлабочи болката на семејството Билиќ, кое доживува тешки моменти во текот на секое судење. Од друга страна, бранителот на Паравиња, Жељко Гулишија, рече дека е пронајден само скелетот на жртвата, па не можело да се види дали е убиена или силувана, ниту пак да се утврди точната причина за смртта, за што констатирале вештаците.
Единствениот доказ кој укажува на тоа дека Паравиња го извршил тоа злосторство е неговото сведочење во Бања Лука, каде под тешка тортура признал дека ја задавил жртвата, но не и дека се обидел да силува. Судот во Сплит не можеше да ја заснова својата пресуда на тоа сведочење, или во најмала рака, мора да потврди дека имало тортура. Крвните дамки се пронајдени дури по последователно вештачење, па се сомневаме дека се подметнати, рече тој.
„Најлесно е да се осуди Драган Паравиња, но најстрашно е да се мисли дека и по три судења, тој што навистина ја уби Антонија Билиќ слободно се шета“, посочи бранителот на обвинетиот.
Пронајдете не на следниве мрежи:
