Страшни сведоштва доаѓаат од Хаити. Силуваните и сексуално нападнати жени решија да проговорат. Тие биле нападнати од мажи, вработени во ОН.
Бременоста е радост за многумина, но не и за Полин Филип. Таа е една од многуте жени и девојки ширум светот кои одгледуваат деца чии татковци се мировници и персонал на ОН. Од 2010 година до февруари оваа година, ОН забележале 463 барања за татковство против својот персонал, од кои 55 биле уважени. Во 298 случаи, дејствието останува „во тек“. Ова се само оние кои одговорија.
Овие мајки се обидуваат да ги воспитуваат децата во некои од најтешките услови во светот и често се соочуваат со социјална стигма. На ОН им е јасно кој е виновен за, како што ја нарекуваат, „сексуална експлоатација и злоупотреба“.
Во јуни оваа година, група од вкупно 60 мировници од Танзанија беа принудени да ја напуштат Централноафриканската Република поради сè поголемите обвинувања за сексуални напади на локални жени. Меѓу жртвите имало и две малолетни девојчиња.
Од 2015 година до сега, ОН добија толку многу поплаки за сексуално вознемирување и силување што мораа да ги поделат односите на нивните вработени со жените во мисиите во неколку категории – за да добијат појасна слика за овој вознемирувачки проблем.
Колку проблемот е широко распространет говори и фактот што уште во 2003 година, тогашниот генерален секретар на ОН, Кофи Анан, беше принуден на своите вработени да им испрати посебна изјава во која ги замоли да не се впуштаат во сексуални односи. со жени на терен.каде беа испратени на помош како дел од хуманитарните мисии.
Наследникот на Анан, актуелниот секретар на ОН – Антонио Гутереш, вети дека ќе „воведе ред“, а во 2017 година најави голема стратегија фокусирана на решавање на овој проблем.
„Направено е мало, но недоволно движење. Овој проблем, за жал, не е единствен за Хаити“, предупреди Џејн Конорс, активист за правата на жртвите назначен од самиот Гутереш.
„Секако дека не можам сам да ги организирам парите, но не сакам некој да ми кажува како да го направам тоа. Немаше беспрекорна структура. Ако немате предвидлив проток, ќе се чувствувате многу вознемирен“, рече Конорс.
Мајките зборуваа
Неколку самохрани мајки на Хаити разговараа за CNN. Објаснија зошто по толку години бараат правда. Филип и шест други мајки велат дека поддршката била слаба и условна. Нивните барања за правда, издршка на децата од нивните татковци на која може да имаат право според законот на Хаити, па дури и компензација како жртви, не попуштија речиси ништо.
Таткото на децата го замолил Филип да му купи намирници на локалниот пазар. На крајот, вели, ја замолил да дојде кај него дома.
Денес, Филип се бори да ја дефинира нивната врска која траеше неколку години. „Не можев да кажам дека се сакаме“, рече таа. Но, една година откако замина, Филип одлучи дека ОН треба да знаат што се случило.
Филипа ги однела своите деца во седиштето на мисијата на ОН. Таа вели дека полицајците ја фотографирале и испрашале, а подоцна побарале од неа да ги предаде децата на ДНК тест. Во 2015 година, вели таа, добила повик од претставник на ОН кој и рекол дека резултатите од тестот се позитивни. Во 2018 година од организацијата почнаа да доаѓаат мали пари за нејзините деца.
Во изминатите шест години, Филип добивал мали плаќања одобрени од ОН, секоја доаѓа во непредвидливи времиња, вели таа, но сумите биле доволни за покривање на школарината за една година, што е околу 500 долари по дете. Таа, како и некои други жени, велат дека ништо не добиле за оваа учебна година која веќе започна.
„Имаше целосно отсуство на претставници на правосудниот систем на Хаити, немаше новинари од Хаити, немаше претставници за правата на децата. Не скриа во дупка, така да се каже, за да може пратеникот на генералниот секретар да ги слушне нашите поплаки и плачења бидејќи за она низ што минуваме“, ги опиша таа страдањата на Филип, која разговараше со Џејн Конорс, претставник за правата на жртвите во Њујорк.
„Тие не третираат како да не сме луѓе“, рекла една од жените. Нивната главна мотивација е да се ослободат од социјалната стигма што ја носат како самохрани мајки со децении. Тие исто така би сакале да добијат компензација загарантирана дури и со законот на Хаити.
Jokencie Jean Baptiste, мајка од јужниот град на Хаити Лес Кајес, почна да плаче додека опишува како се бори да го нахрани својот син, за кој вели дека е татко од сенегалски мировник. „Замислете да земете пари за да платите училиште, а потоа да се вратите дома и да го видите вашето дете гладно. Што треба да направите? Таа праша пред да додаде: „Тие не третираат како проститутки. Како да сме сиромашни“.
„Замислете некој да ве силувал, а потоа претставник на работодавецот на таа личност дојде да разговара со вас и ви каже нешто како „Ох, знаете, тркалата на правдата полека се вртат, но дали сакате машина за шиење?“, рече поранешната ОН? вработената Пола Донован, која сега е на чело на чуварска група која се залага за промена во начинот на кој ОН се справуваат со обвинувањата за сексуална експлоатација и злоупотреба.
Мировниците се одговорни само според законите на нивните земји
На Хаити, каде завојуваните банди протераа илјадници луѓе од нивните домови во Порт-о-Пренс, предизвикувајќи зголемени цени на храната и енергијата низ целата земја, жените опишаа очајна борба да преживеат и да се грижат за своите деца. Некои беа принудени да ја напуштат земјата. Во меѓувреме, продолжија сексуалните скандали со персонал на ОН.
Од своето основање пред седум години, фондот пријави дека потрошил вкупно 249.738 американски долари на Хаити, за двегодишна програма што започна во 2021 година. добил повеќе од 8000 долари. Но, неколку жени покажаа сметки на Си-Ен-Ен кои укажуваат дека добиле помалку од една четвртина од таа сума.
„Според политиката на ОН, нема директна исплата на жртвите“, рече програмскиот офицер на фондот Јасна Уберои. Сиена Меропе-Синге, адвокатка од Њујорк, која работеше на неколку неуспешни обиди на жените од Хаити да добијат поддршка за деца од персоналот на ОН, изјави за Си-Ен-Ен дека помошта за овие жени „не треба да се гледа како замена за законските права“.
„Причината поради која ОН не сакаат да наречат нешто компензација или да се занимаваат со тоа од рамка заснована на права е затоа што ОН не сакаат ништо што изгледа или мириса како да може да биде правно одговорно“, рече таа за Си-Ен-Ен.
Според правилата на ОН, само поединечни сторители се одговорни за сексуална експлоатација и злоупотреба – не ОН. Но, правилата на ОН, исто така, велат дека мировниците во повеќето случаи се одговорни само според законите на нивните земји, што значи дека тие не можат да бидат истражени од локалните власти и да ги направат барањата за издршка на деца речиси незамислива транснационална борба.
Меѓу жртвите има и деца
Во јуни оваа година, 60 танзаниски мировници беа испратени дома од Централноафриканската Република поради наводи за сексуална експлоатација и злоупотреба во кои беа вклучени четири жртви, меѓу кои и две деца.
Тие имаат право и на надоместок од фондот што за таа цел го формираше секретарот Гутереш, кој според годишниот извештај од 2022 година има повеќе од 4,8 милиони долари на сметката. Им нудат преквалификација, стипендии и материјал за да започнат сопствен бизнис, но тоа не е доволно. На тоа предупредуваат и активистите.
„Зошто ОН создадоа канцеларија за жртви на сексуални злосторства? Токму оваа штета ја прави. ОН го донесоа овде таткото на моето дете, јас сам не отидов во Африка да се сретнам со него“, истакна Филип. Тој смета дека сега е моментот нешто конечно да се промени.
„Понекогаш само треба да се соочам со ОН. Ако видат дека не можам повеќе, доста ми е“, заклучила вознемирената мајка.
Пронајдете не на следниве мрежи:
