Постојат жени кои оставаат впечаток како парфем што се задржува во воздухот долго откако ќе ги снема. Тие не се најгласни, не носат најимпресивни фустани, не се издвојуваат по бојата на карминот. Сепак, нешто кај нив останува. Во главата. На кожата. Во сеќавањето. Бидејќи стилот не е гардероба. Стилот е присуство.
Погледот на жена која не брза да биде сакана, туку знае која е – продира подлабоко од кој било комплимент. Тоа не е поглед што бара одобрување. Тоа е поглед што гледа, разбира и избира. Честопати подолг отколку што е потребно, понекогаш краток, но никогаш празен. Во овој поглед, се крие најмоќната форма на женска сигурност.
Мирис што враќа спомени
Парфемот не мора да биде скап за да биде незаборавен. Вистинскиот мирис не е само пријатен, туку носи и приказна. Можеби тоа е нота на ванила во косата, сапун од лаванда или прашок што ве потсетува на вашето детство.
Психологијата на мирисот е јасна: мирисот ги активира емоциите побрзо отколку што се мисли. Затоа жените кои внимателно го избираат својот мирис – остануваат.
Смирувачки тон на гласот
Нема потреба од покачен тон кога знаете дека ве слушаат. Сензуалноста се рефлектира во тонот на вашиот глас, ритамот на вашиот говор, паузите помеѓу речениците. Жената која знае да молчи во вистинскиот момент зборува повеќе од илјада зборови. Глас кој не наредува, туку поканува. Не бара, туку магнетски привлекува.
Допир што не бара дозвола – ја дава
Дури и најкраткиот допир – рака на рамото, начинот на кој зема шолја, начинот на кој ја чешла косата назад со прстите – може да биде сензуален кога доаѓа од тело кое е поврзано само со себе. Еротиката не е во допирот на кожата, туку во свеста за тој допир. Во нежност што не се обидува да биде забележана, бидејќи знае дека веќе е.
Звукот на чекорите, шушкањето на фустанот, присуство што се памети
Постојат жени кои влегуваат во простор и не мора да ги видите – знаете дека се таму. Тоа е комбинација од ритамот на нивното одење, самодовербата на нивното држење и тивката енергија што ја носат. Тајната не е во потпетиците, туку во ставот. Во енергијата што не се обидува да импресионира, бидејќи веќе зрачи со целовитост.
Жената што не можеш да ја заборавиш не мора да ти каже која е — таа те потсетува кој си кога е до тебе. Таа е жена што остава трага. Не затоа што сакала да остави трага. Туку затоа што не се обидувала да биде некој друг. И тоа е најреткиот парфем што постои.
Пронајдете не на следниве мрежи:
