Сите знаеме барем еден човек кој го проверува својот педометар неколку пати на ден за да открие колку чекори му недостасуваат од магичните 10.000.
Во некои случаи, таа личност сме ние. Десет илјади звучи како многу. На просечниот човек му требаат помеѓу 80 и 150 минути за да го достигне тој праг, што бара доста труд. Но, дали навистина треба да пешачиме толку многу за да го подобриме нашето здравје?
Врз основа на нова мета-анализа која вклучува 17 различни студии кои вклучуваат дури 227.000 субјекти, одговорот е не. Меѓународен тим на научници објави во European Journal of Preventive Cardiology потврда за она на што многумина од нас се сомневаа или се надеваа – здравствените придобивки може да се постигнат со значително помал број чекори.
Анализа: 4000 чекори дневно се доволни
Анализата открива дека 4000 чекори дневно се доволни за намалување на просечната смртност, а само 2400 чекори за намалување на ризикот од смрт предизвикана од кардиоваскуларни заболувања. Се разбира, колку повеќе чекори, толку подобро.
Д-р Кристин Јоистен, раководител на Одделот за физичка активност и промоција на здравјето на германскиот спортски универзитет (DSHS) со седиште во Келн, одговара на некои од важните прашања поврзани со пешачење, вежбање и здравје.
Дали реперот од 10.000 чекори е бесмислен?
„Всушност, тоа не е затоа што има повеќе анализи кои покажуваат дека целта од 10.000 чекори е суштински предуслов за успех – особено за намалување на крвниот притисок и индексот на телесна маса (BMI)“, рече Јоистен.
Исто така, американскиот Центар за контрола и превенција на болести (CDC) во моментов препорачува повеќето возрасни да се стремат кон целта од 10.000 чекори за општо здравје. Всушност, 10.000 чекори потекнуваат од јапонската маркетинг кампања за педометар пред Олимпијадата во Токио во 1964 година, тврди Јоистен. Имено, јапонскиот симбол за бројот 10.000 наликува на човек што оди.
Зошто треба да вежбате секојдневно?
„Физичката активност воопшто, во секојдневниот живот, на работа и во слободното време помага во спречување на незаразни болести“, објаснува Јоистен. Меѓу нив се и ракот и кардиоваскуларните заболувања и факторите на ризик за нив како што се високиот крвен притисок, дебелината и дијабетесот, како и невродегенеративните нарушувања како што е Алцхајмеровата болест.
Вежбањето помага и во спречување на ортопедски, ревматски и ментални болести, тврди Јоистен. Тоа им помага и на луѓето кои живеат со хронични болести, пред сè преку зголемување на квалитетот на нивниот живот.
Дали навистина помагаат сите овие апликации и уреди за следење физичка активност?
„Лично мислам дека помагаат затоа што овозможуваат увид во постигнатите достигнувања и на тој начин служат како добра мотивација“, тврди Јоистен, но додава дека „некои луѓе се фрустрираат ако не ги постигнат зацртаните цели“.
Дури и малиот напредок мора да се земе предвид. „Малите зголемувања, од 500 до 1.000 чекори дневно или 5 до 10 минути повеќе пешаачење, лесно може да се реализираат“, вели Џоистен.
Светската здравствена организација (СЗО) препорачува минимум 150 до 300 минути умерена физичка активност неделно или 75 до 150 минути поинтензивна аеробна физичка активност, со вежби за зајакнување на големи мускулни групи двапати неделно или повеќе за луѓе на возраст од 18 до 64. Истото важи и за лицата над 65 години, за кои особено се препорачуваат вежби за рамнотежа и координација.
