Долетавме преку Истанбул со Туркиш Ервејс во јули 2010 г. Јас го имав стандардниот проблем секогаш кога летам со Турците, бидејќи секогаш мислат дека сум еден од нив и ми се обраќаат на турски. Овој пат беше некој стјуард во авионот кој не ми поверува и дури третиот пат сфати дека треба да ми се обраќа на англиски, како и на сите останати. Конечно слетавме. Во временска зона со еден час понапред од нас. 

Температурата во Доха таа вечер беше 38 степени. Првиот впечаток? Иако аеродромот е доста модерен, процедурите слични како и на другите аеродроми, сепак ми се чинеше дека слетавме на друга планета, на пример, како на Марс во продолжение на филмот „Целосно отповикување“ (Total Recall), каде атмосферата штотуку се формира или нешто слично.

Целиот текст, кој е мошне интересен прочитајте го на линкот што следи:

https://news.vrabotuvanje.com.mk/mk/articles/muabet-na-denot/iskustvokako-e-da-se-raboti-vo-katar