“Тие велат дека, кога се спротивставувате, нема да се постигне ништо, туку само уште повеќе ќе се  заплетка. Тоа е она што јас разбрав…Дојде нов колега во фирмата. Не обраќав премногу внимание на него, се додека не почнавме по интензивно да се допишуваме. Иако сум омажена со години, не можев да ги игнорирам неговите „мали сигнали“.
Беше многу упорен. Се обиде на разни начини да ми го сврти вниманието, а јас се правев како тоа воопшто да не допира до мене.
Се до еден ден…
Во канцеларијата сме 4 колеги, колешките кои работат со мене отидоа порано на состанок, и останавме само тој и јас…
Имав црвен фустан која благо ги нагласуваше моите облини. Го обожуваше тој фустан.
Не зборуваше многу…Ме погледна…ми се доближи и само се спушти.
Немав сила да го одбијам. Гледав како лесно се спушта и морав да се препуштам. Ја помери мојата танга на страна, но тоа не му се допадна па реши да ја оттргне целосно.
Почна да ме бакнува по препоните кои почнаа да ми се грчат од возбуда. Потоа со јазик премина на мојот клиторис, многу нежно… Не знаев каде се наоѓам и ги стиснав очите од задоволство. Да ме видеше некој од колегите ќе си помислеше дека не сум нормална…
Кога го испуштив звукот на задоволство, се подигна и насмевна, на свој начин и отиде без зборови.
Јас останав да седам, бидејќи немав сила да станам…
Од тогаш не се слушнавме. Најверојатно не знаеме ни што би се кажале еден на друг… Кога сме на работа се трудиме се ја биде професионално, но како на двајцата да ни свети од очите реченицата „Ја сакам повторно…“Дојде нов колега во фирмата. Не обраќав премногу внимание на него, се додека не почнавме по интензивно да се допишуваме. Иако сум омажена со години