Војникот забележа дека неговиот најдобар пријател падна на земја. Беа под непријателски оган кој не им дозволуваше ниту за секунда да ја кренат главата над рововите.Војникот дотрча до полковникот и рече:
„Господине полковник, можам ли набрзина да одам и да го соберам пријателот?“
Командантот остро го погледна и рече:
„Дали си полудел?! Зар вреди да одиш? Пријателот е тешко ранет. Веројатно до сега веќе умрел. Зошто да го ризикуваш својот живот?“.
Но, поради тоа што војникот бил упорен, командатот изјавил:
„Добро можеш да одиш“.
Чудo во кое тешко може да се поверува. Војникот кој бил под неверојатен оган стигнал до пријателот. Го ставил на грб и трчајќи се вратил назад. Заедно се сокриле во своите ровови.

Полковникот го прегледал крвавиот војник, а потоа се свртел кон другиот:
„Ти реков дека не вреди. Пријателот веќе е мртов“.
„Вредеше господин полковник“.
„Како вредело, па нели е мртов?“.
„Да, но вредеше, затоа што кога стигнав до него, сѐ уште беше жив, а неговите последни зборови вредеа за цел свет“.
Потоа плачејќи ги повтори зборовите на својот мртов пријател:
„Брате… Знаев дека ќе дојдеш!“.
Во срцата носиме чудо кое се вика пријателство! Не приметувате кога ќе почне и како се создава. Но, сте свесни на ваквиот подарок. Навистина пријателите се ретки бисери. Нивната насмевка е доволна за да ви дадат сила за успех. Тие ве слушаат и ви ги отвораат срцата. Покажете и вие на пријателите колку ви е грижа за нив.Војникот дотрча до полковникот и рече:
„Господине полковник, можам ли набрзина да одам и да го соберам пријателот?“
Ком