Во продолжение на овој текст може да погледнете дел од сведоштвото на охриѓанецот кој сведочи за теророт на УДБА.Откако ме однесоа во првиот стан и крвнички ме тепаа, потоа ме носеа уште во 3-4 стана. И секогаш исто. Ќе ме внесеа навечер, ќе ме врзеа за радијатор и ме тепаа цела ноќ. Таа тортура траеше една недела. Додека ме „испрашуваа“ во становите во Скопје, мојата сопруга на велосипед одеше низ Охрид и ме бараше. И никој не и кажа ништо. Јас исчезнав од овој свет една цела недела.
Потоа ме однесоа во истражниот затвор во Шутка. Таму се сретнав со луѓето со кои ги делевме истите идеали: слободна, независна Македонија. И тие поминале низ истата тортура. А наредбодавците беа истите: Добри Величковски-Циганот и Алекса Чанчаревиќ.
Уште додека ме мачеа во становите пробав да им избегам и да скокнам од терасата. Становите беа на 4-5 спрат и тоа ќе значеше самоубиство. Но повеќе не можев да ја издржам тортурата. Не успеав. Кога ме затворија во Шутка мислев дека од таму нема да излезам жив. Тогаш и напишав писмо на мојата сопруга за да и кажам што да прави понатаму во животот. Животот без мене…Откако ме однесоа во првиот стан и крвнички ме тепаа, потоа ме носеа уште во 3-4 стана. И секогаш исто. Ќе ме внесеа навечер, ќе ме врзеа за радија