Критичарот Лари Куше тврди дека новинарите ги преувеличуваат податоците само за да направат сензационална приказна, па затоа инцидентите кои се случиле во „Ѓаволскиот триаголник“ ги нарекуваат мистериозни.После последните неколку векови изчезнување на бродови и авиони на територијата на која се наоѓаат измеѓу Флорида, Пуерто Рика и островот Бермуди започнале да се објаснуваат како мистерии, виши сили и паранормални појави.
Иако постојат докази и статистики по кои се бројат исчезнувањата, нема многу разлика во однос на другите области во океанот, фактот е дека многу околности остануваат неразрешени, па затоа прочуениот Бермудски триаголник се претворил во „Ѓаволски триаголник.“
Неговата лоша репутација за прв пат е забележана кај Кристофер Колумбо, кој во својот дневник на 8ми октомври 1492 година напишал за некои чудни навигации на компасот. Само неколку дена покасно приметил необична светлост, што ја вознемирило посадата која се заканила дека поради мистериозните околности ќе се врати назад во Шпанија.
Околната стража на САД во 1970 година се обидела да ги објасни причините за исчезнувањето. Инаку ова не единствената област во која се јавува магнетната варијација и отстапувањето од курсот дури до 20 степени.
Магнетната варијација е нешто со кое капетаните на бродовите се запознаени и не е нешто што би можело да го го поремети искусниот морепловец.
Иако магнетните полиња во светот на постојано движење, Бермудскиот триаголник е во фаза на мирување. Бе огелд на тоа што е точно дека магнетните вредности во триаголникот се специфични, стручнњаците сметаат дека тоаоваа област не ја чини толку необична во односна било кое друго место на Земјата.
Легендата за модерниот Бермудски Триаголник започна во 1950 година после објавување на статија напишана од Едвард Ван Винкл Џоунс која била објавена во „Associated Press“. Џоунс пријавил неколку случаи на исчезнување на бродови и авиони во Бермудскиот Триаголник, вклучувајќи и американска морнарница која исчезнала 5 декември, 1945 година и комерцијални авиони „Star Tiger“, и „Star Ariel“, кои исчзенале на 30 јануари 1948 година и 17 јануари, 1949 година. Како што изјави Џоунс, „тие биле проголтани без трага“.
Во 1955 година излезе книгата „The case for the UFO“ која започнала да посочува туѓи форми на живот. Опсесијата со Бермудскиот Триаголник го постигна својот врв во раните 1970-ти со објавувањето на неколку книги, вклучувајќи го и бестселерот на Чарлс Берлиц, „Бермудскиот Триаголник.“ Но критичарот Лари Куше кој ја објавил „Мистеријата за Бермудскиот Триаголник: Решена“ во 1975 година, тврди дека и другите автори не направиле соодветно истражување. Тие ги презентирале некои случаи на исчезнување како „мистерии“ кога немало мистерии, а некои од нив прикажале случаи кои воопшто не се случиле. Откако опширно го истражувал ова прашањето, Куше заклучил дека бројот на исчезнувања кои се случиле во рамките на Бермудскиот триаголник не бил толку голем отколку било која друга област во океанот и писателите се оние кои презентирале дезинформации – така на пример тие не известиле дека се случиле бури во истиот ден на исчезнувањата.После последните неколку векови изчезнување на бродови и авиони на територијата на која се наоѓаат измеѓу Флорида, Пуерто Рика и островот Бермуди з
