Неможноста за чувствување болка е вродена болест која се нарекува периферна невропатија – што значи дека нервите се оштетени или се под влијание на некоја болест. Оваа ретка состојба доведува до тоа пациентот да не чувствува болка, што за некои звучи како благослов. Меѓутоа, реалноста е поинаква.Во основа, болката е добра бидејќи посочува дека нешто не функционира како што треба во организмот. Таа е дел од вродениот инстинкт да избегнуваме штетни ситуации, како и да ги штитиме повредените делови со лекување. Сепак, се проценува дека во САД луѓето годишно трошат околу 560 милијарда долари за да се ослободат од болката.
Од друга страна, новороденчињата кои боледуваат од оваа болест се склони ненамерно да си нанесуваат штета со гризење на јазикот, устата или раката, што доведува до создавање на рани и инфекции. Се случува и толку често да ги чешаат очите што остануваат без вид, а склони се да добиваат и тешки изгореници.
Исто така, кај овие лица се јавуваат и бројни ортопедски компликации поради нелекувани фрактури на коските. Се јавува и нарушувањето познато како Шарков зглоб, прогресивна дегенерација на зглобовите кои ја носат тежината на телото, што доведува и до губење на функцијата или ампутација. Кај овие лица често се јавува и аносмија, неможност за чувствување мирис.
Во моментов се познати три гени со 28 мутации кои може да доведат до оваа болест, а се однесуваат на начинот на кој нервите ги пренесуваат сигналите за болка или вкупниот број на нерви. Нервите одговорни за болните надразнувања бараат присуство на волтажно зависни канали за натриум за да создадат нервни импулси кои го известуваат мозокот за болка. Не е чудно што првиот откриен ген кај овие лица – SCN9A носи мутација која доведува до создавање на нефункционални канали за натриум, па болните надразнувања не можат да стигнат до мозокот.
Уште еден ген, SCN11A, исто така влијае врз каналите за натриум, но за разлика од претходниот, овој ген доведува до нивна зголемена активност, што резултира со неможност на нервите да праќаат информации до мозокот.
Истражувачите во 2014 година пронајдоа уште еден ген поврзан со ова нарушување, наречен е PRDM12 и се наоѓа на втората низа од деветтиот хромозом. Мутацијата на овој ген доведува до тоа рецепторите за болка воопшто да не се развиваат.
Постојат кампањи ширум светот чија цел е да се крене свеста за овој проблем. Тара Блокер, мајка на девојче кое страда од ова нарушување, основала камп во 2011 година за да ги собере пациентите и нивните семејства на едно место.Во основа, болката е добра бидејќи посочува дека нешто не функционира како што треба во организмот. Таа е дел од вродениот инстинкт да избегнуваме
