Веќе подолго време слушаме дека лесната прошетка после оброк е една од најдобрите работи што можеме да ги направиме за нашето здравје, но понекогаш се чини невозможно затоа што брзаме на работа наутро и често немаме време да одиме на прошетка за време на паузата за ручек. Културата на пешачење после оброк е особено популарна кај Италијанците кои многу добро знаат колку е тоа здраво за нивниот организам.
Една студија покажа дека пешачењето после оброк е исто така корисно за спречување на дијабетес тип два. Студијата вклучувала постари луѓе кои оделе на лента за трчање 15 минути по оброкот, што влијаело на малите флуктуации на шеќерот во крвта во следните часови.
Исто така, истражувањето покажа дека тие кратки прошетки по вечерата се уште покорисни за намалување на нивото на шеќер во крвта отколку 45-минутната прошетка наутро или подоцна попладне. Ова знаење е особено корисно за оние кои немаат време да одвојат време за прошетка во текот на денот, бидејќи е многу полесно да го најдат навечер.
Ако на тоа се додаде дека голем број луѓе го јадат најголемиот оброк во текот на денот навечер, а веднаш потоа седнуваат на каучот или лежат. Резултатот ќе биде големо зголемување на гликозата во крвта што може да трае со часови, забележува една од научниците, Лорета ди Пјетро, професорка по наука за вежбање на Факултетот за јавно здравје на Институтот Милкен на Универзитетот Џорџ Вашингтон.
Што точно се случува во телото кога пешачиме после оброк?
Мускулите кои ги користиме за одење користат гликоза за енергија, со што ја „извлекуваат“ од циркулацијата и на тој начин ја намалуваат количината на гликоза што останува во крвта. Така, најдоброто нешто што можете да го направите по вечерата е да станете од масата и да излезете надвор, вели Ендрју Рејнолдс од Универзитетот во Отаго во Нов Зеланд.
Понатамошните истражувања покажаа дека пешачењето после оброците е многу поефикасно од одењето пред оброците, кога станува збор за одржување на здрави нивоа на шеќер во крвта. Исто така, истражувањата покажаа дека одењето го забрзува времето потребно храната од желудникот да стигне до тенкото црево, што може да го продолжи чувството на ситост после јадење.
