Платформата на Албанските политички партии од Макдонија, поттикната и поддржана од Тирана и Приштина, предизвикуваат низа реакции како кај општата така и кај експертската јавност. Професорот Љубомир Цуцуловски, во својата кратка анализа која ја објави на својот ФБ профил, мошне прецизно ја дијагностицира причината за ваквото однесување, како и потеклото на тезата дека Албанците се под вековен геноцид. Теза која воопшто не е точна, ако се има во предвид дека токму Албанците на Балканот имаат повеќе права отколку било каде во светотМисловно луѓето можат временски да се враќаат колку што ќе посакаат. Во оваа пригода, ќе се вратам само до 1945 г. Оттогаш, па досега, одредени албански политички кругови (потоа и албански етнички партии) упорно ја форсираа тезата дека на јужнословенските простори владее албанофобија, чија жртва биле Албанците.
За да им се докаже дека не е така, СФРЈ овозможи целосна автономија на Косово, кое доби статус на конститутивен елемент на Федерацијата, исто како и републиките; овозможи образование на албански јазик на сите нивоа, вклучувајќи го и Универзитетот во Приштина; дозволи и формираше Академија на науките и уметностите на Косово; дозволи слободно да се вејат албански знамиња, со мала апликација на нив, за да не бидат идентични со државното знаме на Република Албанија.
Дозволи многу нешта, што во други земји не само што беа недозоволени, туку беа незамисливи. Нешто слично беше и во Социјалистичка Република Македонија. И после остамостојувањето, беше дозволено образование на албански јазик; негување на албанскиот фолклор и обичаи; продавање (без законска дозвола) на секакви симболи увезени од Албанија или Косово; пеење на националистички и великоалбански песни; барем двапати дојде до амнестија на припадниците на албанските илегални паравоени формации – првпат на паравојската, кога Љубомир Данаилов Фрчкоски беше министер за внатрешни работи, потоа на „борците“ на ОНА од 2001 година. Во исто време, беше дозволено истакнувањето на државните симболи на Р. Албанија, како што се знамето и грбот.
Беше дозволено формирање на етнички партии, сеедно што во 1991 г. не гласаа за Уставот на РМ, а во јануари 1992 организираа паралелен референдум за Илирида, со право да се отцепи од матичната држава, Република Македонија. Понатаму, во овој миг постојат најмалку два државни универзитети (на кои се предава на албански јазик), финасирани од државата. Покрај нив е „Штулов универзитет“, како вечен споменик на г-нот Макс ван дер Штул. Во оваа насока, можат да се набројуваат уште многу нешта. Но, и овие се доволни.Мисловно луѓето можат временски да се враќаат колку што ќе посакаат. Во оваа пригода, ќе се вратам само до 1945 г. Оттогаш, па досега, одредени алб
